Flats en kruizen zijn nodig om elke versie van de diatonische toonladder op elk punt op de chromatische toonladder te laten beginnen zonder de naam van een nootletter te herhalen, of verschillende noten in onze gekozen diatonische toonladder toe te wijzen aan dezelfde lijn op de notenbalk.
- Waarom zijn sommige schubben scherp en andere plat??
- Zijn scherpe punten of platte punten gemakkelijker te lezen??
- Gebruikt een grote groep scherpe of platte slijpstenen??
- Wat is de regel voor scherpe punten en flats??
Waarom zijn sommige schubben scherp en andere plat??
De reden dat sommige majeur-toonladders kruizen hebben en andere vlakken, is om al te ingewikkelde notatie te vermijden. Laten we bijvoorbeeld de toonladder van A majeur nemen. We kunnen de beginnoot A flat herschrijven als G scherp omdat dit 'enharmonische equivalenten' zijn, wat betekent dat het verschillende spellingen zijn voor hetzelfde geluid.
Zijn scherpe punten of platte punten gemakkelijker te lezen??
Vanwege hun zeldzaamheid maken dubbele kruizen en dubbele flats muziek moeilijk te lezen. Omdat ze niet intuïtief zijn, zijn noten die in harmonie zijn met witte noten, maar met voortekens (e.G. E#, Cb, Fb, B#) maken muziek moeilijk leesbaar.
Gebruikt een grote groep scherpe of platte slijpstenen??
Als je voor een strijkersensemble schrijft, kies dan een scherpe toonsoort zoals G majeur, D majeur, A majeur. Als je voor een blazersensemble schrijft, kies dan een platte toets zoals F majeur, Bes majeur, Eb majeur (om deze reden zijn veel arrangementen voor blaas- / bigband-arrangementen in deze toetsen geschreven).
Wat is de regel voor scherpe punten en flats??
De volgorde van de kruizen is F – C – G – D – A – E – B, vaak herinnerd door een geheugensteuntje. Een veelgebruikt ezelsbruggetje voor de volgorde van scherpe punten is "Fast Cars Go Dangerously Around Every Bend".” De volgorde van de flats is B – E – A – D – G – C – F .